Şimdi herkes bir şey paylaşmak zorunda hissediyor kendini vicdanlarımız biraz olsun rahatlar belki. Bende o insanlardan çok mu farklıyım. Ailem evim odam eşyalarım çok sevdiğim kırtasiye malzemelerim herşeye sahibim. Hatta o bebeğin görüntüsünü gördüğümde vicdanımda sızladı. Daha ne olsun vicdanlıyımda . Bunların hepsi bahane ben hala soframda yemeğimi bırakabiliyorsam hatta yemeğe burun kıvırıyorsam elimde olan şeyin hep daha iyisini istiyorsam. Hergün giyecek kadar kıyafetlerim çoksa aman kimseden aşağıda olmamam gerekiyor diye kendimi hırslandırıyorsam bence sahip olduklarımın hiçbir değeri kalmıyor. Ben aslında yalancı vicdana sahibim çünkü gerçek vicdan uyutmaz değil mi? Hergün seninledir her an ..
Şimdi o ülkelerine almayanlar varya hani bizdende ülkemizde istemiyoruz diyenler vardı şimdi bu dünya bize kaldı ama onlar Rabbim onları bu dünyadaki tüm güzellikler toplansa tırnağı bile etmicek cennet bahçelerinde oynatıyor. Ve biz hala bekliyoruz. Onlar mutlu ama biz mutlu bile değiliz sadece öyle zannediyoruz. Elhamdülillah iyi ki ağzımdan yanlışlıkla da olsa gitsinler ülkemizden demedim. Çünkü zaten bu yük ağır bir de vicdan yükünü kaldıramazdım. Yarın yine unutucaz bakalım bu sefer hangi masum hatırlatıcak insanlığımızı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder